Χαμουδόπουλος

Επώνυμο Ελλήνων δημοσιογράφων. 1. Αντώνιος (Σμύρνη 1890 – ;). Σπούδασε στην Ευαγγελική Σχολή. Από το 1913 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου διετέλεσε συντάκτης πολλών εφημερίδων και αργότερα ανταποκριτής στη Ρώμη. Από το 1925 ήταν ανταποκριτής του Ελεύθερου Βήματος στη Θεσσαλονίκη, όπου ίδρυσε και διηύθυνε τις εφημερίδες Εσπερινά Νέα και Πρωινά Νέα. Με το ψευδώνυμο Τώνης Χρηστίδης δημοσίευσε ποιήματα σε διάφορα περιοδικά και το 1911 κυκλοφόρησε στην Κωνσταντινούπολη ένα τόμο από αυτά με τον τίτλο Τραγούδια. Έργα του επίσης είναι: Ελληνισμός και Νεότουρκοι (1926) και η Μακεδονία (1931). Το τελευταίο είναι δημοσιογραφική και οικονομική μελέτη γραμμένη σε συνεργασία με τον Μ. Μαυροκορδάτο. 2. Μηνάς (1843 – 1908). Αφού αποφοίτησε από την Ευαγγελική Σχολή ασχολήθηκε αρχικά με το εμπόριο, αλλά αργότερα αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία και στην πολιτική. Από το 1870 έως το 1880 διετέλεσε αρχισυντάκτης της Προόδου της Σμύρνης. Την περίοδο του πρώτου τουρκικού συντάγματος εξελέγη βουλευτής Σμύρνης. Από το 1880 μετέφερε την Πρόοδο στην Κωνσταντινούπολη, αλλά μετά την έκδοση και του τρίτου φύλλου του στέρησαν την άδεια έκδοσης και τον καταδίωξαν. Στα χρόνια της πρώτης πατριαρχείας του Ιωακείμ Γ’ διετέλεσε διευθυντής της Εκκλησιαστικής Αλήθειας, όργανο του Οικουμενικού πατριαρχείου. Όταν ήταν βεζύρης ο Σαντίκ πασάς, με τον οποίο συνδεόταν με στενότατη φιλία, εργάστηκε, σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Δεληγιώργη, για να επιτευχθεί κάποια ελληνοτουρκική συμφωνία. Το 1882 διορίστηκε εισαγγελέας Μυτιλήνης και παρέμεινε εκεί έως το 1885, οπότε μετατέθηκε στην Αθήνα, στην τουρκική πρεσβεία, ως σύμβουλός της έως τον Δεκέμβριο του 1896. Ύστερα γύρισε στην Κωνσταντινούπολη και διορίστηκε διευθυντής στο υπουργείο Εσωτερικών. Μετά όμως από μικρό χρονικό διάστημα στάλθηκε στο Διαρβεκίρ ως βαλή μουαβίνης. Τη θέση αυτή τη διατήρησε έως τον θάνατό του. Ασχολήθηκε με τη συγγραφή θρησκευτικών συγγραμμάτων, από τα οποία τα σπουδαιότερα είναι: Ερμηνεία των Ευαγγελίων, Ερμηνεία της θείας λειτουργίας και Κατήχησις. Επίσης έγραψε μια Γεωγραφία, η οποία διδασκόταν στα γυμνάσια της ελεύθερης και της υπόδουλης Ελλάδας και το πολιτικοθρησκευτικό έργο Οι μισιονάριοι του προτεσταντισμού. 3. Χρίστος (1841 – 1905). Το 1855 τελείωσε την Ευαγγελική Σχολή και από τότε έως το 1870 ασχολήθηκε με το εμπόριο. Έπειτα συνεργάστηκε με τον αδελφό του Μηνά στην έκδοση της Προόδου, την οποία και διηύθυνε έως το 1879. Στο διάστημα αυτό εξελέγη δημογέροντας της ελληνικής κοινότητας Σμύρνης και κατόρθωσε να εξυγιάνει τα οικονομικά ορισμένων φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Το 1879 διορίστηκε πρόεδρος των πλημμελειοδικών της διοίκησης Λήμνου (στην οποία υπάγονταν και τα νησιά Ίμβρος και Άγιος Ευστράτιος). Στη θέση αυτή έμεινε μέχρι το τέλος του 1888, οπότε, αφού γύρισε στη Σμύρνη, άρχισε να εξασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου, συνεχίζοντας ταυτόχρονα τη δημοσιογραφική του δραστηριότητα με τη συνεργασία του στην εφημερίδα Αμάλθεια έως τον θάνατό του. Μαζί με τον αδελφό του Μηνά έγραψε την Ιστορία του Ρωσοτουρκικού πολέμου.